Who will survive in America?
Door: Frank Metsemakers
Blijf op de hoogte en volg Frank Metsemakers
19 December 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Daar zit ik dan. Zondagmiddag op de kamer van mijn Indische vriend. Die van mij is inmiddels leeg, net zoals de kamer van vele anderen. Het zit er nu helemaal op. Over 5 uur vertrekt mijn vliegtuig via Denver naar San Francisco. Een roadtrip van 23 dagen om het beste half jaar van mijn leven af te sluiten. Of ik er zin in heb? Natuurlijk, maar nu nog even niet. Het afscheid is nog te vers. We zijn nog met vier over, de rest is naar huis of zit ergens vast op een vliegveld omdat Europa op dit moment meer op The Midwest lijkt dan The Midwest zelf. Ben ik even blij dat ik nog niet naar huis hoef. Nee, ik ga de andere richting op. West Coast Baby!
De laatste weken waren de moeite waard. De Thanksgivingbreak heeft me opgeladen voor mijn laatste schoolweken, die eigenlijk vrij soepel verliepen. De groepsprojecten waren verschrikkelijk, maar worden hier belachelijk coulant beoordeeld. Waar je net een zesje of een zeven verwacht, krijg je negens terug. Iets te simpel naar mijn mening, maar wel lekker natuurlijk. Ook de laatste tentamens verliepen soepeltjes. Zoals gewoonlijk hoeft het thuisfront zich over de schoolprestaties ook hier geen zorgen te maken.
Op het sociale vlak zat het afscheid eraan te komen. Iedereen was en is bezig met het plannen van trips en het zoeken van manieren om thuis te komen. Het is jammer. Heel jammer. Dit afscheid voelt dan ook compleet anders aan dan dat in augustus, toen ik Nederland verliet. Dat afscheid was niet definitief, dit in de meeste gevallen wel. Je bouwt hier sterke vriendschappen op, omdat iedereen dezelfde levensvizie heeft: avontuurlijk, open en tolerant. Dat maakt het gemakkelijk. Ik ga sommige mensen dan ook heel erg missen. Volgend jaar in juli hebben we al reünie in Ierland op het programma staan. Joe wordt dan 21 (fake ID kan eindelijk de deur uit) en dat gaan we met zeker tien personen vieren. Ik zie er nu al naar uit.
De weekinvulling heeft er de afgelopen weken niet veel anders uitgezien. Nic en ik hebben nog een geweldig afscheidsdinner geregeld vorige week. Een skybox gehuurd in het grootste restaurant van Ames en daar met meer dan veertig personen genoten van een heerlijke maaltijd en voldoende drankjes na. Het was geweldig om iedereen nog één keer bij elkaar te hebben.
Op dit moment komt Manuel binnen met de boodschap dat er sneeuw op komst is en we dus eerder naar het vliegveld vertrekken. Ik moet het verhaal dus enigsinds inkorten.
Het worden geweldige dagen en weken. Mijn trip gaat nu echt beginnen. San Francisco, Death Valley, Los Angeles, San Diego, Grand Canyon, Las Vegas, Memphis, Nashville, Appalachen, Charlston, Baltimore en Philadelphia. Ik ga er van genieten.
Het afscheid doet pijn. Ames heft me een geweldig halfjaar bezorgd en ik heb genoten. Het heeft mijn leven voor goed veranderd en ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan. Ik zal deze plek gaan missen. Nu wacht het vrij leven. Nog nooit zagen drie weken er zo ongepland en vrij uit. Niets voor mij, maar wel een mooie gedachte. Daarna ben ik klaar om terug te komen naar Nederland. Klaar om iets van mijn leven te gaan maken. Nu nog niet, haha! Nu wacht misschien wel de trip van mijn leven.
Het ga jullie goed. Iedereen bedankt voor de fantastische steun en de vele kaartjes en berichtjes al die tijd. Ik ben jullie daar erg dankbaar voor. Sorry voor het korte verhaal. Ik ga jullie de komende weken toch proberen op de hoogte te houden van alles.
Mam en Gerard, sterkte met het herstel! Ik denk aan jullie.
Mijn idee van Amerika is niet veranderd. Ik hou er net zoveel van als dat ik er problemen mee heb, en het is net zo mooi als lelijk. Maar het is een geweldig land om iets van te leren, zowel over jezelf als over anderen. Daarom vraag ik mij dagelijks af: “Who will survive in America?”
You’re my devil, you’re my angel
You’re my heaven, you’re my hell,
You’re my now, you’re my forever,
You’re my freedom, you’re my jail,
You’re my lies you’re my truth,
You’re my war, you’re my truce
You’re my questions, you’re my proof
You’re my stress, you’re mama’s shoes
(Kanye West – Lost in this world)
En als laatste: IEDEREEN EEN FIJNE KERST EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!
Muziek hard aan en ogen dicht. Dit is ONS kerstnummer. Dit is MIJN kerstnummer. Voor altijd! Mijn mooiste herrinnering aan Ames.
Dankjulliewel!
http://www.youtube.com/watch?v=wjEIP6otc4Y
MERRY CHRISTMAS NAMENS TEAM INTERNATIONAL!
De laatste weken waren de moeite waard. De Thanksgivingbreak heeft me opgeladen voor mijn laatste schoolweken, die eigenlijk vrij soepel verliepen. De groepsprojecten waren verschrikkelijk, maar worden hier belachelijk coulant beoordeeld. Waar je net een zesje of een zeven verwacht, krijg je negens terug. Iets te simpel naar mijn mening, maar wel lekker natuurlijk. Ook de laatste tentamens verliepen soepeltjes. Zoals gewoonlijk hoeft het thuisfront zich over de schoolprestaties ook hier geen zorgen te maken.
Op het sociale vlak zat het afscheid eraan te komen. Iedereen was en is bezig met het plannen van trips en het zoeken van manieren om thuis te komen. Het is jammer. Heel jammer. Dit afscheid voelt dan ook compleet anders aan dan dat in augustus, toen ik Nederland verliet. Dat afscheid was niet definitief, dit in de meeste gevallen wel. Je bouwt hier sterke vriendschappen op, omdat iedereen dezelfde levensvizie heeft: avontuurlijk, open en tolerant. Dat maakt het gemakkelijk. Ik ga sommige mensen dan ook heel erg missen. Volgend jaar in juli hebben we al reünie in Ierland op het programma staan. Joe wordt dan 21 (fake ID kan eindelijk de deur uit) en dat gaan we met zeker tien personen vieren. Ik zie er nu al naar uit.
De weekinvulling heeft er de afgelopen weken niet veel anders uitgezien. Nic en ik hebben nog een geweldig afscheidsdinner geregeld vorige week. Een skybox gehuurd in het grootste restaurant van Ames en daar met meer dan veertig personen genoten van een heerlijke maaltijd en voldoende drankjes na. Het was geweldig om iedereen nog één keer bij elkaar te hebben.
Op dit moment komt Manuel binnen met de boodschap dat er sneeuw op komst is en we dus eerder naar het vliegveld vertrekken. Ik moet het verhaal dus enigsinds inkorten.
Het worden geweldige dagen en weken. Mijn trip gaat nu echt beginnen. San Francisco, Death Valley, Los Angeles, San Diego, Grand Canyon, Las Vegas, Memphis, Nashville, Appalachen, Charlston, Baltimore en Philadelphia. Ik ga er van genieten.
Het afscheid doet pijn. Ames heft me een geweldig halfjaar bezorgd en ik heb genoten. Het heeft mijn leven voor goed veranderd en ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan. Ik zal deze plek gaan missen. Nu wacht het vrij leven. Nog nooit zagen drie weken er zo ongepland en vrij uit. Niets voor mij, maar wel een mooie gedachte. Daarna ben ik klaar om terug te komen naar Nederland. Klaar om iets van mijn leven te gaan maken. Nu nog niet, haha! Nu wacht misschien wel de trip van mijn leven.
Het ga jullie goed. Iedereen bedankt voor de fantastische steun en de vele kaartjes en berichtjes al die tijd. Ik ben jullie daar erg dankbaar voor. Sorry voor het korte verhaal. Ik ga jullie de komende weken toch proberen op de hoogte te houden van alles.
Mam en Gerard, sterkte met het herstel! Ik denk aan jullie.
Mijn idee van Amerika is niet veranderd. Ik hou er net zoveel van als dat ik er problemen mee heb, en het is net zo mooi als lelijk. Maar het is een geweldig land om iets van te leren, zowel over jezelf als over anderen. Daarom vraag ik mij dagelijks af: “Who will survive in America?”
You’re my devil, you’re my angel
You’re my heaven, you’re my hell,
You’re my now, you’re my forever,
You’re my freedom, you’re my jail,
You’re my lies you’re my truth,
You’re my war, you’re my truce
You’re my questions, you’re my proof
You’re my stress, you’re mama’s shoes
(Kanye West – Lost in this world)
En als laatste: IEDEREEN EEN FIJNE KERST EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!
Muziek hard aan en ogen dicht. Dit is ONS kerstnummer. Dit is MIJN kerstnummer. Voor altijd! Mijn mooiste herrinnering aan Ames.
Dankjulliewel!
http://www.youtube.com/watch?v=wjEIP6otc4Y
MERRY CHRISTMAS NAMENS TEAM INTERNATIONAL!
-
20 December 2010 - 06:10
Mam:
hallo frank
bedankt voor je verhaaltje; ik wens je een geweldige vakantie toe en ik zie je weer op 12 januari; fijne feestdagen en ik blijf je volgen; maak maar vele berichtjes
heel veel succes en heel veel groetjes vanuit het witte helden
liefs mam x x x -
20 December 2010 - 06:16
Mam:
geweldige muziek !!!!
liefs mam x x x -
20 December 2010 - 11:50
Ruud:
Prachtig verhaal Frankie, en je Youtube linkje is legendarisch :D! Als je mijn twitter gevolgd hebt kno je zien dat de Pogues - Fairytale of NY ook mijn favoriete kerstnummer aller tijden is. Ik had er geen flauw benul van dat jij het ook zo mooi vond :D Het nummer heeft voor mij persoonlijk ook een hele grote waarde! Geniet nog van de laatste weken daar amigo en tot snel in NL!! -
20 December 2010 - 12:41
Bart:
Mooi, mooi mooi. Veel plezier nog in Amerika. -
20 December 2010 - 12:44
Bart:
Tip: Probeer ook eens Dirty Old Town van The Pogues! -
20 December 2010 - 15:37
Boy:
Frens van Mets!
haha sjiek sjiek man..
suc6 nog dao, we zeen os!
Hooooij -
20 December 2010 - 18:31
Maatje:
Super verhaal weer, ik wens je het beste van de hele wereld. Maak er wat moois van en don't forget: TIME FLIES so take your time and enjoy!! X Venice -
21 December 2010 - 05:11
Lucie:
Hoi Frank
Angelo en ik zullen aan je denken nu je aan de vakantie begonnen bent.
Prachtige verhalen hebben we kunnen lezen dus dit laatste stuk levenservaring zal voor jou ook zeer boeiend zijn.
Geniet en tot gauwwww xx -
21 December 2010 - 11:22
Mam:
frank, die tanden !!!!!! -
21 December 2010 - 15:01
Linda:
Haaa Frank!
Heb dien litse 2 verhaaltjes wir fkes bijgeleaze nou det ik doa wir tied veur heb (vakantie! yes :) )
Hiel erg veul plezear de litse weake, geniet dr mer van, zoalse de litse moande auk hees gegoan..
Over paar weakjes kinne we wir aan ozze abs goan werken bij de fitness, haha :)
xx -
21 December 2010 - 20:32
Jo En Annemiek:
Hallo Frank,
We wensen je de laatste weken nog een super trip in de States.
Geniet nog even van je vrijheid, voor je het weet ben je weer in Nederland,waar ook weer mensen naar je thuiskomst uitkijken Veel plezier nog en tot gauw.
Ook nog bedankt voor je prachtige verhalen, het was de moeite waard.
-
22 December 2010 - 16:33
Henk Oet Helje.:
Hey Frankie,
Leuke verslagen.
Mooie (levens) ervaring en veel indrukken.Geniet van de vrijheid en de komende rondreis.
de Henk de met diene pap golft!!. -
24 December 2010 - 17:17
Toos:
Hoi frank
hier even een koud berichtje uit helden
het is hier echt winter een sneeuw zo wat heb je nog nooit gezien dus vier maar lekker kerstmis in amerika ik dacht even een kest wens voor frank en we wensen je ook een gelukkig en vooral gezond 2011 toe geniet nog even van je vanctie want voor je het weet ben je weer terug
groetjes van ons allemaal toos janus
franc en marjo
suzanne en ruud en fleur en laura
kim en steven -
25 December 2010 - 03:40
Frank:
Dank voor alle mooie wensen! Vanuit LA wens ik iedereen ook een geweldige kerst en een fantastisch nieuwjaar toe! Dank dank dank! -
26 December 2010 - 09:56
Gerard:
Bedankt voor je beste wensen, Frank. Door de medicatie heb ik niet echt een idee hoe mijn herstel verloopt. Over het algemeen voel ik me wel goed. Frank, geniet nog even en Mia en ik wensen jou nog erg fijne dagen en een geweldig 2011.
-
28 December 2010 - 19:25
Cromme:
Frank,
Have fun in die 3 weake! det zulle werkelijk vette daag weare! Met name Las Vegas liekt mich indrukwekkend (puur van tv natuurlijk he:P)
Enjoy it!
Kinse straks wer fijn vastelaovend vieren! -
29 December 2010 - 17:40
Gielke:
Prachtig Frenklin!!
wat een verhalen.
Om "het water van in de mand te krijgen". !!!! -
31 December 2010 - 15:57
Toos-Janus Teeuwen:
Hoi Frank,
Gezellige jaarwisseling in Amerika en een sportief en gezond 2011
jan.teeuwen@home.nl
Goede reis 12 Januari 2011 -
31 December 2010 - 20:50
Frank:
Iedereen Happy NewYear vanuit Las Vegas! -
06 Januari 2011 - 20:17
Frank Ibbus:
Hoi Frank, ut ken nog net op dreijkeuninge, dus vanoeht ut allimentaasiepark alle goods vur 2011!!
In Remung heije ze mig alles vanne tillefoon gegooid, mer ig heb dig -
hopelik? - wer gevonge op deeze digitale fietspaad.
Sjtraks van Las Vegas nao Helje.... ut zal wel metvalle asse nao boehte
kiehks en doe zuus dae vertrouwde skaylain van Kepel.....
Tot binnekort dan mer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
